فروش خفن!!!
ُُُآقا به سلامتی فروش شماره 3 هم شروع شد/این شمارمون به نظر خودم (حالا کی از تو نظر خواست!)که خیلی بهتر از قبلی ها شده و این رو از فروش روز اول می شد حس کرد.
هر چند این بار فروش نشریه رو خیلی منظم کردیم و همزمان در 5 دانشکده فروش رو آغاز کردیم که در نوع خودش در ایران بی نظیر بود!!!
بعد از چاپ یه چند تا نکته تو ذهنم امد که باید بگم:
اول اینکه : متاسفانه بعضی از جلد ها کمرنگ افتاده که به کمرنگیه خودتون امیر علی رو ببخشید/به هر حال دستگاهاشون خراب بوده حتما یا...به هر حال گیر/نده/بی خیال!!!
ثانیا اینکه : وقتی نشریه رو می خونید فکرتون منحرف نشه یه وقت/ ما اگه به کسی چیزی گفتیم یا با کسی شوخی کردیم فقط قصدمون شوخی بوده و بس!!!نه قصد توهین داشتیم نه چیز دیگه!!!
پس فردا نیایم ببینیم پشت دفتر نشریه صف کشیدین که می خواین برین دادگاه شکایت به جرم توهین یا مزاحمت!!! یا غیره.
ثالثا : مهندس سلیمانی یکی از استادای با حال ماست و خیلی با ما تفاهم داره! چون ما هم مثل اون خیلی با حالیم!
فقط فرق اون با ما اینه که اون دوست داره حال هم رشته ای های خودش رو بگیره اما ما دوست داریم حال بقیه رشته ها رو بگیریم!!!!!!!!
به هر حال فقط اینو بگم که تا دیر نشده بجنبید که اگه نخرید تموم میشه حسرت می خوریدها!!!
نکته خیلی مهم : آقا به پیر به پیغمبر این نشریه ها مجانی نیست 100 تومنه هی برندارینو سرتونو بندازید زیرو برید!!!
بچه خط
مقدمه ای برای شماره «۳»
امروز شماره ۳ رو دادیم به چاپ خونه وا ان شاا... از هفته دیگه فروش رو شروع می کنیم. به نظر من نوشتن مقدمه برای چاپ یک نشریه معمولا کار جالبی نیست. مثل احوال پرسی دم در است.میهمان باید تکلیفش را روشن کند:
۱ـ یا باید بیاید توی خانه(در حالتی که میهمان است)
۲ـ یا باید حرفش را بزند و برود.(در حالتی که پیامی دارد)
۳ـ یا باید بگوید که اشتباه کرده و خانه ای که دنبالش بوده این جا نیست.
۴ـ یا باید زنگ را بزند و فرار کند.
از ۵ تا ۱۰۰۰ـ حالات مختلف دیگر که لازم نیست همه را بگوییم.
به هر حال کسی که می خواهد نشریه ای را بخواند زیاد در مقدمه معطل نمی شود. با این همه فکر می کنم خیلی هم جالب نیست که آدم بی مقدمه شروع کند به وراجی٬ چون هر کاری آدابی دارد.
و حالا چند توضیح مختصر:
* آنچه در این شماره آمده ٬ از همه رنگ است.ما نمی کوییم کدامش طنز است و کدامش هجو.سعی کرده ایم کارهایی را انتخاب کنیم که اجرای بهتری داشته اند.حذفی های این شماره را هم اگر بخواهیم کنار هم بگذاریم خودش می شود یک شماره از نشریه...
*باز هم جای خیلی از مطالب در این شماره خالی است.به جای اتوبوس ٬مینی بوس در اختیارمان گذاشتند و گفتند فقط به تعداد صندلی ها سوار کنید. ما مینی بوس را پر کردیم و عده ای هم سر پا ایستادند. با اینکه دلمان نمی خواست ٬ناچار عده ای پیاده شدند تا با ماشین بعدی بیایند...
* در طول مدتی که از چاپ شماره ۲ تا ۳ گذشت اتفاقات خوب و بد زیاد پیش آمد.از تهمت های
اون بچه صفر کیلومتر ها تا پیدا کردن عضوهای فعال و کار کن ٬ از مشکلات چاپ تا ساختن همین وب لاگ ٬و هزار تا چیز دیگه که حالا جاش نیست بگم...
* و در آخر تشکر می کنیم ٬هم از کسانی که کار دستمان دادندو هم از کسانی که کار دستشان دادیم.و هم از کسانی که به ما مطلب رسوندند و هم از کسانی که گیرشان نیاوردیم تا ازشان اجازه بگیریم و ما با اجازه خودمان کارشان را بر داشتیم و چاپ کردیم.در ضمن توی بخش اسامی کارکنان نشریه ٬افراد به ترتیب حروف الفبا ردیف شده اند هر کس هم اعتراض دارد برود نام فامیلش را عوض کند!!!....
و خلاصه اینکه:
نهضت ادامه دارد تا « دیم دیریم دیریم دیم»
و جنبش ما طنز پردازان دانشگاه به شدت ادامه دارد.
ما ایستاده ایم ....
و جاودانه ایستاده ایم...
و با تمام مشقات ایستاده ایم ...
اما به هر حال ایستاده ایم...
ایستادگی در این حالتی که حرکت ممکن نیست ٬ معمولا یک پیروزی بزرگ است که برای بدست آوردن آن ٬ لازم نیست تلاش کنیم ٬ چون به زور آن را به ما میدهند!!!...(با تشکر از «سید ابراهیم نبوی»)
بچه خط
کلاغ پری + غلط گیری.....
خوب ما هم کلاغ پری شدیم!خیلی خفنیم نه؟!؟!؟!
(به تاکید احسان لطفا این خفنا رو با لهجهء مخصوص تلفظ کنید.)
بابا فامیلی منو یدونه "ی" کم میگید!!!!!! لطف کن اون "ی" روهم تلفظ کن.
سیخ سیخی